Andar o camiño acompañado debe ser o mellor que hai. Se ademais tes a sensación de que o exemplo está cerca parece que os soños poden estar ó alcance da man. Andar da man, aínda que non sexa necesario sempre, a man pode estar lonxe, pero estar. Eu creo que se din que nos parecemos é máis pola empatía que pola xenética, quen sabe. Buscar a calidade como sinal de identidade é un dos regalos máis grandes que che poden facer. Quérote!! Parabéns!!
