O pan estaba enriba da mesa. E non podiamos evitar non collelo. Alí as ansias tiñan varios nomes, entre eles o nome do olvido. Soan os ventos da aventura sen ningunha referencia màis. Aquí o lugar deixa de selo cando os momentos xiran cara o mar. Cando chego a ulir todo o que es, parece que alimentarme de ti pode ser a mesa na que se sentan os meus soños a respirar a resistencia.
