“O bus ten o encanto de compartir os silencios con outras persoas. Un rapaz discutía e discutía co seu pai por teléfono. Ao parecer non chegaba a buscar a metadona para o fin de semana. Levantouse tarde, tiña que coller un taxi e non lle daban as contas para todo. Dixolle que sempre lle obligaba a levantar a voz, que nunca o escoitaba. Chamouno “payaso” catro veces, antes de que o pai colgase. A fantástica vida das cidades. Se chego tarde non ma van dar, dicía. Canto entrenamento de ignorar temos os poboadores das metrópoles. Canto no que pensar para evitar actuar.”